Γιώργος Πίτσιος (Ζωγράφος)

Ο Γιώργος Πίτσιος γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Αγία Μαρίνα....


 στους πρόποδες του Παρνασού Λοκρίδος.

Ο ζωγράφος Γιώργος Πίτσιος γεννημένος στήν καρδιά του Παρνασσού με καταγωγή απο Σουλιώτη οικογένεια της διασποράς, έζησε εκεί μέχρι τα πρώτα νεανικά του χρόνια και δέχτηκε όλες τις συγκινήσεις που το δυνατό και μεγαλόπρεπο ορεινό τοπίο του αλλα και το ηπειρώτικο στοιχείο στο πνεύμα του πρόσφερε απλόχερα μέσα στην ακλόνητη αλήθεια του.

Πολλές προσωπικές αλλα και ομαδικές εκθέσεις με μεγάλη επιτυχία σε Παρίσι Γερμανία και Ελλάδα. 

Πρώτη του εμφάνιση στην ομαδική έκθεση το 1959 στο πνευματικό κέντρο Βαγιάνος

Μετά ακολούθησαν μια σειρά προσωπικών και ομαδικών εκθέσεων σε διάφορους χώρους μεχρι και τις δύο πιο πρόσφατες εκθέσεις του το 2017 στην πινακοθήκη Δήμου Αθηνών με θέμα "Εικαστικές τέχνες και αντίσταση 1950-1974) και το 2019 στην τελευταια προσωπική του έκθεση στον Μουσείο Κοτοπούλη με τίτλο "Αναδρομή-Οι εικαστική της πόλης μας". 

Η αγάπη του για την ζωγραφική και το δημιουργικό του αποτέλεσμα του έδωσαν μια θέση στο καλλιτεχνικό επιμελητήριο Ελλάδος

Στα πρώτα του βήματα στην Αθήνα μαθητεύει διπλα στον μεγάλο δάσκαλο Φίλιππο Μάκουτση.
Μαζί του μένει αρκετά χρόνια

Τα πρώτα του βήματα και οι πρώτες δουλειές ηταν οι μακέτες σε κινηματογράφο και θέατρα.
Η αναζήτηση του τον οδήγησε στο παρίσι οπου και σπούδασε για αρκέτα χρόνια

Η ζωγραφική είχε γίνει το πάθος του

Το ονομά του είναι ανάμεσα σε μεγάλους ζωγράφους της νεολληνικής καλλιτεχνικής ιστορία της Ελλάδος
Εργα του συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο "ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ" εκδόσεις Μέλισσα.

Η ειλικρίνεια και η δύναμη  ειναι χαρακτηριστικά στοιχεία του καλλιτέχνη,που καθώς μοχθεί μακριά απο εμπορικούς ελιγμούς δημιουργεί αληθινά εργα τέχνης.

Γνήσια ελληνικότητα αλλα και βυζαντινά χρωματικά πρότυπα ,μετουσιώνεται με τις συγχρονές τάσεις και δημιουργεί το ανεπανάληπτο έργο.

    Κυρίαρχο στοιχείο στο έργο του η ελληνική φύση,που παρουσιάζεται αυτούσια χωρίς φιλολογικές περιγραφές.Με σχηματική σαφήνεια και λιτότητα αποδίδονται οι άμεσες εντυπώσεις της υπαίθρου συνυφασμένες με τα προσωπικά του οράματα.

Η τεχνική του,που αρχικά δίνει την εντύπωση πως στηρίζεται σε απλά μέσα,περιέχει σοφία στην εκφραστική του ικανότητα ,υποταγμένη στη δωρική φυσιογνωμία του δημιουργού.

Τα έργα του είναι επιφάνειες γεμάτες ,οπου οι φόρμες αποτελούν τα κύρια αρχιτεκτονικά μέλη,ενω οι μικρότερες λεπτομέρειες κρατούν το ρυθμό που οδηγεί στην καταξίωση του αποτελέσματος.

Ετσι τα τοπία παίρνουν μια νές διάσταση.Και το σημαντικό εδώ είναι πως η διαάσταση αυτή λειτουργεί εσωτερικά και δένει το ενα με το άλλο τα έργα του δημιουργούντας μια συνέχεια που οδηγεί σταθερά στην παραπέρα εξέλιξη.

Οι πίνακες του υμνούν το κάλλος της  ελληνική υπαιθρού,οπου η ορεινή τραχύτητα εωαλλασσεται με την νησιώτικη πραοτητα,το κυριαρχο γκριζο των στερεοελλαδιτικων τοπίων με το λουσμένο στο φώς και τους λεπτούς χρωματισμούς τόνους λευκό των νησιών μας.

Ο καλλιτέχνης έχοντας τις εμπειρίες που του παρέχει η συννεχής επαφή με το περιβάλον ζωγραφίζει πάντα εκ του φυσικού θμνεί καθαρά χωρις περιττές φρασεολογίες την ελληνική φύση.

Το περιβάλον ασκεί μια διαρκή και επίμονη επίδραση που σμιλεύει και διαμορφώνει την εξελιξή του ανθρώπινού χαρακτήρα.

Ορεινή,όγκοι,ουρανός θάλασσα ανθρώπινοι οικισμοί περιγράφονται λιτά,με αδρές χρωματικές φόρμες ,ενω διαφαίνονται τα περιγράμματα ,που δένουν μεταξύ τους σ ενα στερεό καμβά.

 

Η ζωγραφική παραμένει ακόμα ανάσα ζωής και δημιουργίας και τον κρατάει για πάντα νέο.